Van een helicoptervlucht tot ziekenhuisbezoek

Mijn hoofd ratelt van alle gave dingen die ik heb gezien en het is alweer een tijd geleden dat ik iets van me heb laten horen (excuses hiervoor), dus dat betekent: tijd voor een nieuw verhaaltje!

Twee weken geleden hebben we op school een oefenexamen gedaan en ik was met vlag en wimpel geslaagd. Een goede reden voor mij om nog meer leuke dingen te doen en nog meer school te skippen. Dus ik vond het hoog tijd voor een tripje naar het hart van Australie. Na een hoop gedoe met boekingen, vluchten en examendata (boek nooit een trip als je niet weet of er op die dag wel een vliegtuig gaat naar je bestemming) zaten Julia en ik afgelopen dinsdagochtend eindelijk in het vliegtuig naar Alice Springs. Helaas waren we maar met z'n tweeën, want onze andere vriendjes wilden niet de hele week school missen. Maar gelukkig kunnen wij ons wel vermaken samen. Bewapend met een vliegennet en wandelschoenen stapten we het vliegtuig uit toen we ontdekten hoe heet het in Australie hoort te zijn. Dat zijn wij Sydneyaresen niet gewend. Naast de hitte met temperaturen rond 40 graden zijn er eeeeenooorm veel vliegen die constant om je hoofd vliegen. Als ik ergens een hekel aan heb, is het wel het geluid van een zoemende vlieg bij je oor. Maar gelukkig waren we goed voorbereid en liepen we al snel rond met dat vliegennet. Helaas is er nog een ander dier dominant aanwezig in de outback, genaamd de Aboriginal. Een vliegennet beschermd niet tegen de stank van deze mensen. In Alice Springs hangen ze overal op straat rond, drinkend uit hun blikken alcohol. 'S avonds komen ze allemaal uit hun hol en worden ze pas echt vervelend. Een Duitse jongen hier vergelijkte ze met de vampierachtigen uit de film 'I am Legend'. Ons werd dan ook geadviseerd 's avonds niet met z'n tweeën over straat te lopen en geen oogcontact te maken met ze. Gelukkig hebben we geen aanvaring gehad met ze.

Goed, de volgende dag vertrokken we in een busje vol met backpackers naar de echte outback. Het was een rit van 5 uur door alleen maar woestijn, woestijn, woestijn. Onderweg hadden we bijna wilde paarden aangereden, iets wat je ook niet elke dag meemaakt. Toen kwamen we aan bij Uluru, een gigantische rode rots in het midden van de woestijn. We hebben wat geleerd over de religieuze betekenis, de rots is heilig voor de Aborigines, en over de geologie. Tijdens de wandeling om de rots heen hele gave dingen gezien en natuurlijk mooie plaatjes geschoten. We mochten niet op de rots klimmen, want dat was respectloos naar de Aborigines. Bovendien zijn er de afgelopen paar jaar 35 mensen omgekomen toen ze Uluru beklommen, dus dat was sowieso al reden genoeg voor mij om het niet te doen. 'S avonds gingen we naar ons kamp, waar we buiten sliepen onder de gigantische sterrenhemel. Ik was wel een beetje bang voor slangen en ander ongedierte in m'n slaapzak, maar gelukkig was daar mijn vliegennet om in ieder geval mijn hoofd te beschermen tegen de 8 spinnen die ik schijn te eten in mijn slaap.

De nachts was kort want om 4.30 werden we al gewekt om de zonsopgang te aanschouwen. Het was het waard om zo vroeg op te staan voor dit. Het was echt super mooi. Het leek gewoon nep, zo mooi was het. Daarna hebben we een 3 uur durende wandeling gemaakt door de Kata Tjuta, een rotsformatie vlakbij Uluru. Tegen zonsondergang heb ik, jaaaawel, een helicoptervlucht gedaan over de outback. Dat was echt super gaaf. Voordat we instapten vroeg de piloot:"Doors on or doors off?" Doors off natuurlijk! Daar vlogen we dan, met meer dan 200 kilometer per uur met uizicht op Kata Tjuta. Die nacht heb ik als een baby geslapen onder te sterren, moe van alle gave indrukken.

De volgende dag weer om 4.30 opgestaan, omdat we een 4 uur durende wandeling voor de boeg hadden en dat niet te doen is in de hitte midden op de dag. Deze keer door de Kings Canyon. Daar ons eigen Lion King momentje gehad op DE rots en geluncht bij een lief watervalletje. Terug in Alice Springs zijn we nog uit geweest en de volgende ochtend sprongen we weer in het vliegtuig om terug naar Sydney te gaan. Dit ging iets minder gesmeerd dan verwacht, want een meisje dat we ontmoet hadden tijdens de trip werd niet lekker in het vliegtuig en raakte compleet in paniek. Aangezien ze de volgende dag terug moest vliegen naar Duitsland leek het ons verstandig om bij aankomst in Sydney even een medical centre op te zoeken om alles te checken. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan.. We hebben uiteindelijk de hele dag in een ziekenhuis doorgebracht. Gelukkig was alles oke en als het goed is hangt ze nu ergens in de lucht op weg naar Dubai. Ik ben hier trouwens al vaker in het ziekenhuis geweest dan de afgelopen 5 jaar in Nederland haha. Gelukkig is het elke keer niet voor mezelf, laten we dat zo houden.

Verder heb ik een hoop dingen in Sydney gedaan. Lekker op het strand gelegen, Botanic Garden bezocht, het aquarium gezien en daar mijn eerste encounter gehad met een haai, kangoeroes geknuffeld, Gay parade gezien en natuurlijk naar de Blue Mountains geweest. Mijn Zwitserse vriendinnetjes waren niet zo erg onder de indruk van de bergen en het uitzicht als ik, als Hollandse (o wat mis ik mijn fiets en de vlakke wegen).

Nog één weekje school en aanstaande vrijdag is het echte examen. Zondag kan ik eeeeindelijk Arwen ophalen van het vliegveld en dan kan onze roadtrip beginnen!:)